1815 -1940: Nieuwe Hollandse Waterlinie

De Nieuwe Hollandse Waterlinie is de opvolger van de Oude Hollandse Waterlinie. De nieuwe linie ligt meer naar het oosten, zodat Utrecht er ook binnen valt. De linie loopt van Muiden tot aan de Biesbosch.

Het idee van de waterlinie is om in korte tijd grote stukken land onder water te zetten. Zo wil men de vijand tegenhouden. De waterdiepte moet wel precies kloppen. Het water moet te diep zijn om doorheen te lopen. Maar het mag niet zo diep zijn dat er boten overheen kunnen varen.

Bij een dreigende oorlog wordt water wordt het gebied binnengelaten. Dat gebeurt bij speciale sluizen, bij de (toenmalige) Zuiderzee en bij de grote rivieren. Via andere sluizen wordt het waterpeil verhoogd. Daarna stroomt het water verder de polders in. Binnen de polders zorgen kleinere waterkeringen voor het gewenste waterpeil. De kering aan de Kooidijk is zo'n kleine kering. Hier kan water uit de Achttienhovensche Vaart de polder instromen.
Landkaart uit ongeveer 1903, met de grenzen van de waterschappen Roosendaal, Gagel, Zek en Achttienhoven. De kering aan de Kooidijk (rode cirkel) ligt vlakbij “het Molenblok”. Die naam verwijst nog naar het gebied tussen de Kerkeindsche en Achttienhovensche Vaart. Hier maalden molens het water weg uit de polder. (bron: historisch archief Waterschap Amstel, Gooi en Vecht)